Bin musibet bir nasihat

Sadece son iki yıl değil; belki de 20 yıldır başına gelmedik kalmadı Fenerbahçe'nin.

Kendi yanlışlarının bedelini de ödedi,
Kurulan tuzaklara da yenildi.

Gün geldi her kademesinde yanlış yönetildi,
Gün geldi herşey yolunda giderken kumpaslara geldi.

Ama hiçbir vak'a; tek başına bir unsurdan ibaret değil.
Bir çok dinamik değişken, birbirine göbekten bağlı ve yönetmek için önce ağırlık merkezini bulman ve ardından adam akıllı ve planlı şekilde yönetmen icap ediyor.

Son iki yıldır maruz kaldığın medya taaruzu denkleminin bir değişkeni de sensin.
Ne yaptıysan olmadı, sonunda komple elini eteğini çektin ve yönetemedin.
En güçsüz anında mızraklarını çıkardı onlar da, hakim gücün rüzgarında.
Karşına almaktan başka bir yol haritası çizemedin.

Cephe geniş, mevzi çok;
Ama sen Çanakkale'yi geçmelerine izin verdin.
Sonrasında olacakları bilmene rağmen, orada ölemedin.

Şimdi hem içerden, hem dışardan;
İsteyerek ve bilerek,
Ya da gayrıihtiyarı, sebepsiz hançerler saplanıyor yüreğine.

Sebebi, müsebbibi neyse ve her kimse;
Hançer saplanıp, can bedenden çıktıktan sonra nafile.

Fenerbahçe güçlüdür.
Fenerbahçe çok güçlüdür.
Ama ne acıdır ki; bölünmüş ve ama hala eskisi gibi güçlü olduğunu düşünen bir güç; zayıf karnından daha güçsüzdür.

Geç kalınmış da olsa; Fenerbahçe'nin -artık- ilk ve belki de tek yapması gereken şey, öyle lafla sözle değil, gerçek, yürekten bir kucaklaşma/bütünleşme yoluna gitmesi.

Ancak o zaman bir güçten bahsedebilir ve o gücün etkisini seyredebiliriz.
Çatı hazır,
Çatı belli.
Fener: Fenerbahçe.

Adını sen koy; bir çadırda toplan gerekirse, kapat ışıkları, unut geçmişi, terk et egonu, Fenerbahçe aşkıyla aç o geniş yüreğini.

Öfke ve nefretle olmayacak bu iş.
1001. musibete yol gösterecek sadece.
1 sevgi fidanına bakıyor şimdi Fener.
Seni bekliyor.
Sevgi tohumları.