Aziz Yıldırım gülüyor..

Aziz Yıldırım gülüyor;


Hakim gücün çıkarı ve uzun vade hesapları için yürüttüğü bir operasyondan nemalanmak için şekilden şekile giren, hatta çizgiyi aşıp baba mesleği jurnalciliğe geri dönen Galatasaray'a..


Söyledikleri ile yaptıkları siyahla beyaz kadar farklı olan, iyi niyet! elçilerine..


İki kelime fazla; hayvanlara..


Hakim gücün damlalarından kendine havuz yapma hayaliyle Şike Yalanı duvarına tuğla taşıyanlara..


İyi gününde karşısında düğmelerini ilikleyen, el pençe divan duran medya farelerinin; kötü gününde bir parça peynir için miyavlamalarına..


Uzun tutukluluk sürelerine kıyamayan demokratların, vetoyla yaptıkları mastürbasyona..


Ve en çok da; Ergenekon ile Balyoz operasyonları aleyhinde boğaz damarlarını patlatan Fenerbahçeli olmayan sözde Ulusalcıların;
Aynı görünmez elin, 
Aynı methodlarla,
Aynı amaç uğruna yaptığı, bir başka "aynı" operasyona,
"Türk futbolu temizleniyor"
"Fenerbahçe pis, Aziz Yıldırım kaka" diyiveren kaypaklara gülüyor.


Tüm dünyada ulusalcılara karşı soykırım yapılırken,
Hatta en büyük darbeyi Türkiye'dekiler almışken..
Beyefendilerin Fenerbahçe'ye olan nefretleri; vatanlarına, ideolojilerine duydukları aşktan büyükmüş meğerse.


Neyse.


Aziz Yıldırım gülüyor.
Ne ilk, ne son!
Aziz Yıldırım gülüyor!